25 - 02 - 1433 هـ
20 - 01 - 2012 مـ
۳۰ - دی - ۱۳۹۰ ه.ش.
05:50 صباحاً
ــــــــــــــــــ
تأسف خداوند سبحانه و تعالى برای بندگانی است که به خود ظلم کرده و از دعوت حق روگردانده‌اند...
بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على محمدٍ رسول الله وآله الأطهار، وجميع أنصار الله إلى اليوم الآخر، أمّا بعد..
ای جماعت مسلمانان؛ ای کسانی که جویای حال خداوند الرحمنی هستید که بر عرش عظیم استیلا دارد و آیا مسرور است یا غمگین؟ آن چه که باعث خشنودی خدا می‌شود چیست تا به اتفاق هم برای تحقق چیزی تلاش کنیم که خداوند را خشنود ساخته و درنفسش مسرور می‌کند و حزنش می‌رود اگر خدا را دوست دارید، برای تحقق سعادت و سرور در نفس خداوند سبحان و تعالی از من پیروی کنید...
ممکن است یکی از سؤال کنندگان سخن مرا قطع کرده و بگوید:" ما می‌دانیم که خداوند خشمگین می‌شود ؛ راضی می‌شود... ولی برای ما برهانی آشکار بیاور که نشان دهد خداوند حزین شده و تأسف می‌خورد؛ و برای چه و نسبت به چه امری محزون می‌شود؟ " امام مهدی ناصر محمد یمانی در جواب سؤآل کنندگان می‌گوید: بیا تا اول معنی لغوی و شرعی تأسف را بدانیم. جواب را در آیات محکم کتاب پیدا می‌کنید که تأسف یعنی حزن و اندوه عمیق در نفس. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{ وَتَوَلَّىٰ عَنْهُمْ وَقَالَ يَا أَسَفَىٰ عَلَىٰ يُوسُفَ وَابْيَضَّتْ عَيْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظِيمٌ ﴿٨٤﴾} صدق الله العظيم [يوسف]
ممکن است یکی از سؤال کنندگان سخنم را قطع کرده و بگوید:" ولی تأسف در نفس خدا چیست و نسبت به چه کسی است؟" امام مهدی در پاسخ شما می‌گوید: از آن جا که خداوند الرحم الراحمین است؛ حتما او را به خاطر بندگانی که به خود ظلم کرده و از دعوت رسولان خدا رو گردانده‌اند؛ متأسف و حزین خواهید یافت؛ وقتی آنها از دعوت رسولان خدا روگرداندند؛ رسولان الهی به درگاه خدا دعا کردند و خداوند هم در وفای به وعده خود؛ دعای رسولان خود را استجابت فرموده و از دشمنانشان انتقام گرفت. خداوند در نفس خود برای آنها تأسف است، چون راضی به کفر بندگانش نبوده و شکرگزار بودن آنها باعث رضایت او می‌شود. ممکن است کسی سخن مرا قطع کرده و بگوید:" در مورد تأسف خداوند نسبت به کافران؛ برای ما برهان روشن و آشکار بیاور" امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسختان می‌گوید: خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَلَمّآ آسَفُونَا انتَقَمْنَا مِنْهُمْ}صدق الله العظيم [الزخرف:۵۵].
ممکن است یکی از محبان و دوست‌داران خداوند از میان عالمیان بخواهد سخنم را قطع کرده و بگوید:"اگر خداوند در نفس خود برای کسانی که به علت کفر نسبت به حق آمده از نزد پروردگارشان از آنها انتقام گرفته؛ حزین است؛ آیا این حزن خداوند در نفسش به تمام امت‌ها و کسانی که رسولان پروردگارشان را تکذیب کرده‌اند ادامه دارد ؟" جواب را در آیات محکم کتاب و این فرموده خداوند تعالی پیدا می‌کنید:
{يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس].
ای محبان خداوند الرحمن الرحیم در عالم؛ ای قومی که محبوب خداوندند و محب او(يحبّهم الله ويحبّونه) ؛ همانا که زمانی حسرت نسبت به این بندگان در نفس خداوند وارد می شود که از آنها به حق انتقام گرفته باشد و آنها در نفس خود به خاطر کوتاهی‌هایی که در پیشگاه خداوند مرتکب شده‌اندو هم چنین به خاطر تکذیب رسولان پروردگارشان؛ حسرت بخورند و هریک ازاین عذاب شوندگان بگویند:
{يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّـهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الزمر].
اینجاست که حسرت در نفس خداوند برای بندگانی که در حال عذابند راه می یابد ؛ آنها از تمام امت‌ها و بندگانی هستند که رسولان پروردگارشان را تکذیب کرده‌اند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس].
پس ای دوست‌داران و محبان پروردگار عالمیان؛ هدفتان این باشد که تمام عالم هدایت شوند تا این که خداوند از همه‌ی مردم امتی واحد تشکیل دهد که همگی بر راه راست- صراط مستقیم- هستند و خداوند الرحمن و حبیب ما که بر عرش عظیم استیلا دارد، راضی شود؛ چون خداوند از کفر بندگان راضی نیست و شکرگزار بودن آنها مورد رضای اوست. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{إِن تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنكُمْ وَلا يَرْضَى لِعِبَادِهِ الْكُفْرَ وَإِن تَشْكُرُوا يَرْضَهُ} صدق الله العظيم [الزمر].
لذا ای محبان خداوند الرحمن؛ ای قومی که محبوب خداوندید و محب او؛ رضوان خدا را هدف غایی سعی و نهایت مراد خود در دنیا و آخرت قرار دهید؛ در نفس خود راضی نشوید؛ تا زمانی که خداوند سبحان و تعالی راضی شده باشد و از شکرگزاران بوده و در راه تبلیغ و دعوت مردم به راه راست کوتاهی و سستی نکنید.
تأسف خداوند سبحانه وتعالى برای بندگانی است که به خود ظلم کرده و از دعوت حق روگردانده‌اند...
