الإمام ناصر محمد اليماني
17 - محرم - 1430 هـ
14 - 01 - 2009 مـ
۲۵ - دی - ۱۳۸۷ ه.ش.
02:45 صباحاً
ــــــــــــــــــ

فرق بين رضى الله و رضایت خدا درنفسش و فتوای حق درمورد آویختن یا گذاشتن دست‌ها بر سینه‌ها حین نماز...

و جواب حق برای شما و شایسته نیست جز حق به خدا نسبت دهم.
بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على محمد وناصر محمد وآل محمد أجمعين والتابعين للحقّ إلى يوم الدين، وبعد..
خواهر گرامیم سلام علیکم؛ هم چنین سلام بر تمام انصار پیشگام برگزیده و تمام مسلمانان. پاسخ حق تو این است:
فرق بین رضی الله و رضایت نفس خدا این است که:
رضی الله یعنی می‌خواهی خداوند از تو راضی باشد و به همین بسنده کنی.
اما رضایت نفس خداوند هدف بسیار بزرگ و گسترده‌تری است : یعنی بخواهی خداوند در نفس خود راضی باشد و نسبت به بندگانش خشمگین و غضبناک نباشد. این نهایت خواست و غایت امام مهدی است که خداوند در نفسش راضی باشد؛ و چگونه خدا درنفس خود راضی می‌شود؟ این که همه چیزمشمول رحمت خدا شود. برای همین خداوند تمام مردم را به امتی واحد بدل خواهد کرد که در صراط مستقیم باشند تا غایت امام مهدی محقق شود و خداوند در نفسش راضی گردد؛ این نعیمی است که نزد من از ملکوت دنیا و آخرت بسیار بزرگ‌تر است؛ این که خدا در نفسش راضی باشد و برای احدی از بندگانش متحسر و حزین نباشد؛ چون خداوند برای بندگانی که نسبت به رسولان خدا کافر شدند و پروردگارشان را مجبور کردند آنها را از بیخ و بن نابود کند و خاموش و بی‌جنبش شوند؛ متحسر است [إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾ سوره یس] وسپس نزد خود چیزی را می‌گوید که احدی از بندگانش نمی‌شنود. و آن این فرموده خداوند تعالی است:
{إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾ يَا حَسْرَ‌ةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّ‌سُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَ‌وْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُ‌ونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْ‌جِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كلّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُ‌ونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يـس].

ممکن است سؤال شود: «چطور ممکن است خداوند عظیم و جبار در نفس خود برای بندگان متحسر شود؟» در پاسخ به حق می‌گوییم: چون خداوند الرحم الراحمین است ولی آنها از رحمت خداوند به کل ناامید هستند و تنها کسانی از رحمت خدا ناامید می‌شوند که از قوم ظالمین باشند؛ کسانی که پروردگارشان را آن گونه که شایسته است نشناخته‌اند.
و جواب سؤأل دیگر که در مورد آویختن دست‌ها حین نماز یا گذاشتن آنها روی سینه است؛ خواهر گرامی بدان که محمد رسول الله - صلّى الله عليه وعلى آله وسلّم – قطعاً دست‌هایش را در کنارش نمی‌آویخت و خداوند برای آویزان بودن دست هیچ برهانی نازل نفرموده است؛ بلکه بازوهایت را به خود بچسبان و دست‌هایت را بر سینه‌ات بگذار و از خشیت الهی زمانی که در پیشگاه خدا برای نماز می‌ایستی و با او سخن می‌گویی از رهب پروردگارت بازوهایت را به خود بچسبان و دست‌هایت را بر سینه‌ات بگذار. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَاضْمُمْ إِلَيْكَ جَنَاحَكَ مِنَ الرّهْبِ} صدق الله العظيم [القصص:۳۲]
أخوكم في دين الله الخبير بالرحمن؛ عبده الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني.

اقتباس المشاركة 251926 من موضوع الفرق بين رضى الله ورضى نفسه، والفتوى الحقّ عن الضمّ والسربلة في الصلاة ..




الإمام ناصر محمد اليماني
17 - 01 - 1430 هـ
14 - 01 - 2009 مـ
02:45 صباحاً
ــــــــــــــــــ

الفرق بين رضى الله ورضى نفسه، والفتوى الحقّ عن الضمّ والسربلة في الصلاة
..


إليكم الجواب بالحقّ، حقيق لا أقول على الله إلا الحقّ.. بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على محمد وناصر محمد وآل محمد أجمعين والتابعين للحقّ إلى يوم الدين، وبعد..

السلام عليكم أختي الكريمة وكافة الأنصار الأخيار وكافة المسلمين وإليك الردّ بالحقّ.
- الفرق بين رضى الله ورضى نفسه هو ما يلي:
. رضى الله هو: إنّك تريدين أن يرضى الله عنك وحسبك ذلك.

. وأمّا رضى نفسه فهو هدفٌ أعظم وأوسع وهو: إنّك تريدين أن يكون الله راضياً في نفسه وليس غضبان على عباده، وذلك منتهى غاية الإمام المهديّ أن يكون الله راضياً في نفسه، وكيف يكون راضٍ في نفسه؟ وذلك يكون حتّى يدخل كلّ شيء في رحمته، ولذلك سوف يجعل الله النّاس أمةً واحدةً على صراطٍ مستقيم لكي تتحقق غاية الإمام المهديّ فيكون الله راضياً في نفسه وذلك هو النّعيم الأعظم من ملكوت الدنيا والآخرة بالنسبة لي وهو أن يكون الله راضياً في نفسه وليس مُتحسراً على أحدٍ من عباده، وذلك لأنّ الله يتحسّر على عباده الذين يكفرون برسله فيُجبرون ربّهم على أن يُدمّرهم تدميراً فإذا هم خامدون، ومن ثمّ يقول في نفسه قولاً لا يسمعه أحدٌ من عباده. وذلك قول الله تعالى:

{إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩يَا حَسْرَ‌ةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّ‌سُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَ‌وْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُ‌ونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْ‌جِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كلّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُ‌ونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يـس].

ولربّما يودّ سائلٌ أن يقول: "وكيف يتحسّر العظيم الجبّار في نفسه على عباده؟!" ومن ثمّ نردّ عليه بالحقّ وأقول: ذلك لأنّ الله أرحم الراحمين ولكنّهم من رحمته مُبلسون، ولا ييأس من رحمة الله إلا القوم الظالمون الذين لم يعرفوا ربّهم حقّ معرفته.

- والجواب على السؤال الآخر وهي عن الضم والسربلة في الصلاة، فيا أختي الكريمة اعلمي علم اليقين بأنّ محمداً رسول الله - صلّى الله عليه وعلى آله وسلّم - ما قط سربل أبداً وما أنزل الله بالسربلة من سلطان؛ بل أضمم إليك جناحك من خشية الله حين تقف بين يديه في الصلاة فإنك واقف بين يدي ربّك تُخاطبه فأضمم إليك جناحك من الرهب من ربّك. تصديقاً لقول الله تعالى: {وَاضْمُمْ إِلَيْكَ جَنَاحَكَ مِنَ الرّهْبِ} صدق الله العظيم [القصص:32].

أخوكم في دين الله الخبير بالرحمن؛ عبده الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني.
ــــــــــــــــــــــ
اضغط هنا لقراءة البيان المقتبس..